Szablon stworzony przez Arianę dla Wioski Szablonów | Technologia Blogger | X X X X X X X X

Etykiety

Twój tekst

Kontakt

GG: 50508389
Email: nocta.k@hotmail.com

Blog nr 2: http://caste-game.blogspot.co.uk/


Blog

Kyōki no kokoro (o ile autor zna się na języku Japońskim) oznacza serce szaleństwa, co jego zdaniem jest idealnym tytułem dla opowiadań o "mrocznej" tematyce, przedstawiających postacie w beznadziejnych sytuacjach bez wyjścia i tego podobnych (choć zdażają się wyjątki w tematyce). Opowiadania często zawierają tematy nie odpowiednie dla młodych czytelników.


Autor

Dziwne stworzenie, które od czasu do czasu lubi wykorzystać swój nadmiar wyobraźni do napisania opowiadania. Polskie opowiadania pisze od zaledwie paru lat, jako że wcześniej nie uczył się danego języka. Jest to forma polepszania jakości pisania oraz poprawności w użytku języka polskiego. Aktualny wiek autora to dziewiętnaście lat. Studiuje w Anglii, lecz chciałby zapamiętać swój rodowy język, którego to nie miał okazji się uczyć.


Beta

Czyli osoba, która mi pomaga. Poprawia ona tekst na tyle ile potrafi i po części uczy też polskiego. Sama pisze opowiadania, tak więc jeśli chcecie się dowiedzieć o niej więcej, musicie zajrzeć na jej bloga:

http://historiepisanepiorem.blogspot.co.uk/

poniedziałek, 14 września 2015

Cichy Pamiętnik: Strona Dziesiąta

10 Listopada 2012

    - Ej, Alex... - zacząłem niepewnie, leżąc na brzuchu w łóżku. Spoglądałem na powoli zaciągającego się papierosem blondyna siedzącego na parapecie w oknie. Chłód nocy powoli przedostawał się do pokoju przeszywając moje nagie ciało. Poprawiłem kołdrę, aby ta nie tylko zakrywała moje ciało od pasa w dół, ale teraz i aż po szyję. Ponownie ułożyłem dłonie pod głową i spojrzałem ponad głowę znajomego mi już mężczyznę, aby spojrzeć na gwiazdy. W końcu postanowiłem dokończyć zdanie nawet, jeśli ten nie zwrócił na mnie swojej uwagi. - Skąd macie tyle pieniędzy na to wszystko? - spytałem.
    Byłem już od dłuższego czasu ciekaw tego jak dwóch studentów jest w stanie mieszkać w sporym domu ze służbą i nie pracować.
    Alex w końcu odwrócił swoją twarz ku łóżku i na mnie spojrzał. Ja zaś się delikatnie do niego uśmiechnąłem. Nawet nie zauważyłem, kiedy to zrobiłem, ani nie wiedziałem czemu.